______________________________________________________________________________________________________

______________________________________________________________________________________________________

       Sponsor van "de Grootste Sjoelbak ter wereld".
Wintertijd... Kruidenbittertijd!

Wintertijd, kruidenbittertijd. Zo is het altijd geweest. En al doen de omzetcurves tegenwoordig wel eens anders vermoeden, de belangstelling voor kruidenbitters is nog altijd levendig. De verkoopsuccessen van Nederlands kruidenbitter nr 1, beerenburg, onderstreept dat alléén nog maar eens. Al gebiedt de eerlijkheid te zeggen dat een behoorlijk deel van de beerenburg tegenwoordig niet meer door ouderen, puur, wordt geconsumeerd, maar steeds meer, gemixt met cola en een blokje ijs, in vooral jonge kelen glijdt. Met name in de noordelijke provincies zijn de 'beco' en de kruco toppers in café's en discotheken. 

Naast de grote landelijke merkbitters, zijn er al honderden jaren regionale en lokale bitters op de markt. Of het nu gaat om een Haagse 'Kakker', Brabants 'Peelneutje', Amsterdamse 'Huppelolie', Texels juffertje of een Zeeuws-Vlaams Vuurtorenbittertje; ze vinden gretig hun weg richting cadeau-kopers en toeristen. Over de basis en gebruikte kruiden hoeven we de slijter niet echt nader te informeren: meestal een samenspel tussen alcohol, extract van sinaasappelschillen (voor het tegenwicht) en een mengsel van bitter optrekkend wortelschaafsel en kruiden. De meeste van deze bitters beperken zich wat hun verkopen betreft tot de eigen stad of regio. Slechts enkele van deze kleine producten worden op nationaal niveau aangeboden, zoals de Huppelolie van distilleerderij De Ooievaar. 
Eén kruidenbitter dat na een hoofdzakelijk regionale introductie wel langzaam 'doorsijpelde' naar andere landsstreken, is het 'Verveners-Verdriet'. Een bitter, dat het licht zag in 1984. Na twee jaar voorbereiding werd deze kruidenbitter in het voorjaar van 1984 aan de handel en vooral aan de consument gepresenteerd. Naast een penetratiegraad van  zowat 100% bij slijters en horeca in haar ontstaansregio, besteedde zowel regionale- alsook de vakmedia aandacht aan deze bijzondere bitter. Dit resulteerde al snel in een goede acceptatie, mede door de  goede prijs/kwaliteitsverhouding voor de consument en een goede marge voor de slijter en horeca-ondernemer, bij de landelijke slijters. Dat leidde weer tot opname bij de bekendere distributeurs. Sindsdien is Verveners-Verdriet een blijvertje gebleken, dat zonder al te veel publiciteit haar eigen (omzet)weg ging. In 1988 kreeg het bitter nog even extra aandacht door de toekenning van het Zilveren diploma (hoogste aanbeveling) - categorie Bitters - van het vakblad Drankendetail. Ook hedentendage is deze kruidenbitter nog altijd goed verkrijgbaar en vind goede afzet; vooral in gebieden waar vervening in het verleden plaatsvond, ofwel in circa 70% (!) van ons land. Sinds de introductie is de afwerking en het bottelen ervan in handen van Hulsink in Harderwijk. 

Wederom in de publiciteit 
Het Verveners-Verdriet staat wederom landelijk in de belangstelling, maar nu uit een heel andere hoek. Auteur Wilja Jurg, had in opdracht van de provincie Overijssel een onderhoudende streekroman geschreven over het leven van drie vrouwen. En aangezien zij een zeer grote affiniteit had met het van origine Overijssels bittertje, wilde zij het leven van deze drie vrouwen samenbrengen onder de bindende titel; Verveners-Verdriet. Nadat enige 'turfjes gebroken' waren door de houder van het merk en Uitgeverij Fagel (Roland Fagel) in Amsterdam, is het boek uitgebracht onder deze naam. De provincie, als opdrachtgever, bood het boek (eerste druk maar liefst 20.000 exemplaren) op Valentijnsdag aan een groot aantal prominenten aan. Tevens is het boek vanaf die datum voor ca € 7 in de boekhandel te koop. 

Verveners-Verdriet is een kruidenbitter, getrokken van kruiden en planten die men oorspronkelijk aantrof op de moeras- en heidevelden van Noord-Oost Overijssel. De planten worden nu grotendeels van elders betrokken, omdat veel van de benodigde planten hier uitgestorven of beschermd zijn. Verveners-Verdriet is licht gezoet met echte heidehoning, rijpt in grote stenen kruiken en bevat geen kunstmatige kleur-, geur- en smaakstoffen. De naam Verveners-Verdriet herinnert aan de jaren dat er in ons land turf gestoken (verveend) werd. Jaren van hard en zwaar werken, armoede en verdriet. Maar waar eens zompen en heidevelden overheersten, liggen nu, dankzij onze voorouders, vruchtbare landerijen en sfeervolle plaatsen, waar vergeleken met die tijd nu welvaart heerst. 
 
Verveners~Verdriet kan door iedere slijter in ons land geleverd worden. Tenminste de meeste Mitra-slijterijen hebben deze verukkelijke kruidenbitter voor u in huis...!